ΧΟΥΜΕΡΙΑΚΟ 2012

Λύρα: Μιχάλης Αλεφαντινός 26 Ιουλίου στο Χουμεριάκο

Με τα πλούσια παραδοσιακά φαγητά του χωριού

Το γλέντι του πολιτιστικού Συλλόγου με τα παραδοσιακά φαγητά

Χουμεριάκο 26/7/2012

Παραμονή Αγίου Παντελεήμονα

Το γλέντι του πολιτιστικού Συλλόγου με τα παραδοσιακά φαγητά

Λύρα Μιχάλης Αλεφαντινός

Αύλειος χώρος δημοτικού σχολείου  Χουμεριάκου

Τηλ επικοινωνίας για κρατήσεις 6977172099

Πολιτιστικός Σύλλογος Χουμεριάκου

Η γιορτή των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττας στο Χουμεριάκο

Μία από τις πολύ παλιές εκκλησίες του Μιραμπέλου, ή μόνη που τιμάται στον Άγιο Κήρυκο και την Αγία Ιουλίττα βρίσκεται στο Χουμεριάκο. Δεσπόζει σε αμφιθεατρική θέση πάνω από το χωριό, στο τέλος μιας κατάφυτης ρεματιάς, που δημιουργείται από το πτυχωτό ανάγλυφο του τοπίου. Πλησίον του ναού βρίσκεται η ομώνυμη παλαιά κρήνη.

Κάθε χρόνο στην καρδιά του καλοκαιριού, στην γιορτή των Αγίων, αιώνες τώρα οι κάτοικοι, τους τιμούσαν με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Πολλοί δεσποτάδες, κληρικοί και λαϊκοί, διασχίζοντας το χωριό έφταναν σε αυτόν τον ιερό τόπο για να πάρουν την ευλογία των Αγίων και να αποζημιωθούν από την κατάνυξη και την ομορφιά του τόπου.

Αξίζει να ανατρέξουμε συνοπτικά στη ζωή των Αγίων, για να αντιληφθούμε καλύτερα την διαχρονικό τους αξία, ως πρότυπο σχέσης μητέρας- παιδιού, ως παράδειγμα χριστιανικής διαπαιδαγώγησης.

Η αγία Ιουλίττη έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Καταγόταν από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Επειδή όμως τότε κυριαρχούσε ο διωγμός κατά των χριστιανών, πήρε το γιο της τον Κήρυκο, μόλις τριών ετών, και πήγε στην Σελεύκεια και στην συνέχεια στην Ταρσό. Αλλά και εκεί συνάντησε την ίδια κατάσταση. Στην Ταρσό συνελήφθη από τον ηγεμόνα, τον Αλέξανδρο, ο οποίος την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια μπροστά στο παιδί της. Στην συνέχεια προσπάθησε να φέρει με το μέρος του τον μικρό. Το παιδάκι όμως δεν δεχόταν και μάλιστα αφού επικαλέστηκε το όνομα του Χριστού, έδωσε μία δυνατή κλωτσιά στην κοιλιά του ηγεμόνα. Αυτός εξοργίστηκε τόσο πού το πέταξε από τα σκαλιά σπάζοντας το κρανίο του μικρού Κήρυκου. Η Αγία Ιουλίττα έχοντας αναθρέψει σωστά, χριστιανικά τον γιό της, τον έκανε ανδρείο και ας ήταν τόσο μικρός. Μ` αυτόν τον τρόπο έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου ο μικρός Κήρυκος. Η δε μητέρα του μετά από λίγο, αφού υπεβλήθη σε πολλά και φρικτά βασανιστήρια, παρέδωσε το πνεύμα της στον Χριστό.

Ήταν μια επιθυμία του Δεσπότη μας να τιμήσουμε τους αγίους, προβάλλοντας τα μηνύματα που αιώνες τώρα η ζωή τους εκπέμπει. Μία επιθυμία που φέτος πήρε υπόσταση. Μια γιορτή για να γνωρίσουμε καλύτερα τους αγίους και να τιμήσουμε τις μητέρες και τα παιδιά που αγωνίζονται στον σύγχρονο διωγμό της ηθικής και των αξιών, που αντιστέκονται στο ρεύμα του καταναλωτισμού με όραμα και ιδανικά.

Στον κατανυκτικό εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος Πέτρας και Χερονήσσου Νεκτάριος, μαζί με άλλους κληρικούς που ήρθαν για να τιμήσουν την εορτή, δίνοντας ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια σε αυτόν τον ταπεινό χώρο.  

Κατά την διάρκεια του εσπερινού, στο προαύλιο του ναού άρχισε να συγκεντρώνεται αρκετός κόσμος. Όλοι μαζί, κάτοικοι του χωριού, απόδημοι που βρίσκονταν στο χωριό για τις καλοκαιρινές τους διακοπές και πολλοί άλλοι σε μια κοινή μυσταγωγία.

Το χωριό δυστυχώς έχει λίγα παιδιά, έτσι απαραίτητη για την διοργάνωση της γιορτής ήταν η συμβολή της ενορίας της Ευαγγελίστριας του Αγίου Νικολάου. Ο π. Γεώργιος Τζάβλας με τους εκλεκτούς συνεργάτες του και τα παιδιά της ενορίας, βοήθησαν ιδιαίτερα στην διοργάνωση της γιορτής. Καθώς ο ήλιος έγερνε πίσω από το βουνό, η δροσιά ανακούφιζε τον καύσωνα της ημέρας και τα παιδιά με τα χαρούμενα και ανέμελα προσωπάκια τους γλύκαιναν το βλέμμα μας και ζωντάνευαν το χώρο.  

Μετά τον εσπερινά και την αρτοκλασία, ανασκουμπωθήκαμε για να ξεκινήσουμε την εκδήλωση στο προαύλιο του ναού. Όλα τα παιδιά τραγούδησαν τραγούδια για τους αγίους, την Παναγιά μας, την αγάπη, τον Θεό. Τα τζιτζίκια συναγωνίζονταν………

Ήταν ιδιαίτερα συγκινητική η απαγγελία του βίου των αγίων. Η γνώση της ζωής τους ενισχύει την αγάπη μας γι αυτούς. Από τον αγώνα τους παίρνουμε και εμείς δύναμη.

 Ανάμεσα στις θεματικές ενότητες απολαύσαμε με παραδοσιακά όργανα τραγούδια από την Μικρά Ασία, τον τόπο που έζησαν οι Άγιοι.    

Στο τέλος ο Δεσπότης μας,  μοίρασε εικονάκια στα παιδιά με τους Αγίους και ευχήθηκε την καθιέρωση της εκδήλωσης γιορτής μητέρας-παιδιού.

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον Σεβασμιότατο για την συμπαράστασή του και τις ευχές του.

Τον εφημέριο του χωριού π. Γεώργιο Αικατερινάκη για την συνεργασία.

Τον π. Γεώργιο Τζάβλα για τον συντονισμό και το κανονάκι, τον Χρήστο Τσακαλήκη για το πολίτικο λαούτο και τον Στάθη Κουτσικούρη για τα κρουστά.

Την Κάλια Πεδιαδίτη για την οργάνωση της χορωδίας

Τον Μανούσο Πεδιαδίτη, την Ειρήνη Κοκολάκη και την Χρυσούλα Τζάβλα για την αφήγηση.

Την Νεκταρία Πεδιώτη και την Καβάλου Πόπη για το κείμενο.

Τα παιδιά της ενορίας της Ευαγγελίστριας του Αγίου Νικολάου και τον Γιάννη Μαγουλιανό.

Τις γυναίκες του χωριού για το γλύκισμα και τον ευπρεπισμό του χώρου. Και όσους ακόμα συνέβαλαν για την διοργάνωση.

  

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἡ καλλιμάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἰουλίττα, σὺν τριετεῖ ἀμνῶ αὐτῆς τῷ Κηρύκῳ, δικαστοὺ πρὸ βήματος παρέστησαν φαιδρῶς, εὔτολμοι κηρύττοντες. τὴν χριστώνυμον κλῆσιν, ἄμφω μὴ πτοούμενοι, ἀπειλᾶς τῶν τυρράνων καὶ στεφηφόροι νῦν ἐν οὐρανοίς, ἀγαλλιώνται. Χριστῷ παριστάμενοι.

Απόδοση.

Η αγία μάρτυς Ιουλίττα, μαζί με τον μόλις τριών ετών υιό της Κήρυκο, που μοιάζει με άκακο αμνό, στάθηκαν μπροστά στο δικαστικό βήμα του τυράννου, κηρύττοντας με θάρρος την πίστη του Χριστού. Δεν δείλιασαν καθόλου μπροστά στις απειλές των αρχόντων. Και τώρα στεφανωμένοι για το μαρτύριό τους στον ουρανό, χαίρονται καθώς βρίσκονται δίπλα στο Χριστό.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ- ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ

Βράδυ Μεγάλης Πέμπτης στον Ναό του Αγίου Νικολάου. Με κατάνυξη, ακούσαμε τα δώδεκα ευαγγέλια του όρθρου της Μεγάλης Παρασκευής. Ακούσαμε  να περιγράφουν την κορύφωση του φρικτού Θείου Δράματος με τη Σύλληψη, τη Σταύρωση έως και την Ταφή του Χριστού μας. Ηχούσε ακόμα το

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας

Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων Βασιλεύς.

Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν Νεφέλαις.

Ῥάπισμα κατεδέξατο ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ.

Ἥλοις προσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας.

Λόγχῃ ἐκεντήθη ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου.

Προσκυνοῦμεν σου τὰ πάθη, Χριστέ…..

Δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου ἀνάστασιν».

που μόλις πριν λίγο είχαμε ακούσει. Πλεγμένο με τον λιτό πένθιμο ήχο της καμπάνας μέσα στο λιγοστό φώς των κεριών, εκεί που ο καθένας μπορεί αβίαστα να αφήσει το πρόσωπό του να εκφράσει το μυστήριο «μόνος μόνῳ Θεῶ».

Το κάλεσμα για τον στολισμό του επιταφίου απέδωσε. Μετά την ακολουθία με ευλάβεια και σεβασμό τηρώντας τις παραδόσεις μας, ξεκινήσαμε την προετοιμασία. Συγχωριανοί και φίλοι του χωριού με μεράκι και κέφι ήμασταν όλοι μαζί εκεί. Πέρασαν αρκετά χρόνια για να αναβιώσουμε συλλογικά  αυτή τη μυσταγωγία.

Ο κάθε ένας μας συμμετείχε με τον τρόπο του.

 Άλλοι φέρανε πανέρια με ποικιλόμορφα μυρωδάτα αγριολούλουδα που μαζεύτηκαν από ανοιξιάτικους κήπους, αυλές και χωράφια.

Άλλοι έδωσαν τον οβολό τους για την αγορά λουλουδιών, όπως άλλοτε η αμαρτωλή γυναίκα πριν το πάθος. Αυτή αγόρασε πολύτιμο μύρο μικρό δείγμα της ευγνωμοσύνης της και έσπασε το αλαβάστρινο δοχείο για να μυρώσει τα πόδια του Κυρίου.

Ἡ ἁμαρτωλὸς ἔδραμε πρὸς τὸ μύρον πριάσασθαι, πολύτιμον μύρον, τοῦ μυρίσαι τὸν εὐεργέτην, καὶ τῷ μυρεψῷ ἐβόα.

Δὸς μοι τὸ μύρον, ἵνα ἀλείψω κἀγὼ τὸν ἐξαλείψαντά μου πάσας τὰς ἁμαρτίας.

Εκεί η αμαρτωλή γυναίκα,  πήρε πριν τον θάνατο του Κυρίου τον ρόλο των μυροφόρων γυναικών και άλειψε με μύρο το σώμα του Κυρίου.

Εμείς του προσφέραμε ότι μαζέψαμε από την Άνοιξη.

Αυτή Του  ζήτησε να δεχθεί τα δάκρυά της Αυτός που δημιούργησε τα νέφη της βροχής. Να καμφθεί προς τους στεναγμούς της καρδιάς της, αυτός που κατέβηκε από τους ουρανούς γιατί η αγάπη Του είναι αμέτρητη.

Εμείς του ζητήσαμε τα ίδια, γιατί και ποιος δεν έχει στεναγμούς………

Μεθυσμένοι από την ευωδία των βοτάνων μας παρηγόρησε η ζωοποιός αύρα.  Μοσχοβόλησε η εκκλησία μας.

Πλέξαμε τα λουλούδια και κάναμε γιρλάντες από άνθη. Τα τοποθετήσαμε σταθερά με τέχνη που μόλις ανακαλύπταμε στο ξυλόγλυπτο νεκρικό κρεβάτι του Θεού μας. Μαζί  η πείρα των πιο μεγάλων με των ενθουσιασμό των μικρότερων …. έως τις πρώτες πρωινές ώρες της Μεγάλης Παρασκευής.

Έτοιμος ο επιτάφιός μας να δεχθεί το σώμα του Χριστού κατά την Αποκαθήλωση.

Δεν έμενε παρά με την καρδιά μας να ψάλλουμε τα εγκώμια και να ψιθυρίσουμε τα λόγια του ὑμνωδοῦ:

«Προσκυνοῦμεν Σου τὰ πάθη Χριστὲ δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν Σου Ἀνάστασιν».